بلافاصله بعد از اینکه ترامپ خروج از برجام و اعمال بالاترین سطح تحریم‌ها بر ایران را اعلام کرد، استیون منوچین وزیر خزانه‌داری آمریکا طی یک سخنرانی با اعلام جزییات برنامه‌ی بازگشت تحریم‌های آمریکا گفت که ظرف بازه‌ی معین ۹۰ و ۱۸۰ روز تحریم‌های اولیه و ثانویه باز خواهند گشت.

بعد از اقدامات «یک‌جانبه» دولت آمریکا، طرف‌های توافق هسته‌ای یعنی سه کشور اروپایی، روسیه و چین در موضع‌گیری‌های مختلف این اقدام را زیر سوال بردند و اعلام نمودند به تعهدات خود در چارچوب برجام پایبند هستند.

به دنبال سخنرانی مقام معظم رهبری در دیدار با دانشجویان و معلمان در تاریخ ۱۹ ادریبهشت‌ماه ۱۳۹۷ و تاکید بر اخذ تضمین‌های محکم از طرف اروپایی، دستگاه دیپلماسی دولت جهت اخذ تضمین‌های لازم وارد گفتگو با کشورهای باقی‌مانده در توافق شد و وزیر امور خارجه بلافاصله به چین سفر کرد. بعد از گذشت تقریبا ۲۰ روز از دستور رهبری مبنی بر اخذ تضمین‌های لازم و محکم از طرف‌های اروپایی، تلاش دستگاه دیپلماسی نهایتا منجر به نشست برجام در بروکسل در تاریخ ۴ خرداد شد که در بیانیه‌ی کمیسیون مشترک بعد از نشست نشانه و علامتی مبنی بر اخذ تضمین لازم و محکم از اروپا جهت تامین منافع ملی ایران دیده نمی‌شد.

مهم‌تر از بیانیه و نشست کمیسیون مشترک برجام، صحبت‌های عباس عراقچی معاون سیاسی وزیر امور خارجه با روزنامه ال پاییس اسپانیا در ۱ خرداد بود که در این مصاحبه آقای عراقچی در رابطه با اقدامات ضد تحریمی اروپا گفت: «ششم آگوست روزی است که کمیسیون اروپا آن را برای انتشار قانون تحریم ها تعیین کرده زیرا روزی است که آمریکا به اعمال مجدد تحریم ها خواهد پرداخت».

مسئله‌ی مهمی که در این صحبت وجود دارد این است که اروپا قرار است در ششم آگوست مصادف با ۱۵ مرداد که با پایان ۹۰ روز تحریم‌های آمریکا اجرا خواهد شد، قانون تحریم‌های خود را منتشر کند و از طرفی اروپا از بسته‌ی پیشنهادی خود تاکنون رونمایی نکرده است و طبق صحبت‌های محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه کشورمان، اروپا اقدامات عملی کافی در این زمینه انجام نداده است، بنابراین این نکته را باید در نظر داشت که اروپا با بی عملی خود تا زمان اجرای تحریم‌ها وقت‌کشی نکند و دستگاه دیپلماسی کشور از اقدامات مستقل جهت بی‌اثر کردن و تخفیف اثر تحریم‌ها غافل نشود.

در مدت باقی‌مانده می‌توان اقدامات دیپلماتیک مستقل در جهت رایزنی با کشورهایی که شریک مهم تجاری ایران هستند و کشورهایی که می‌توانند شریک جدید خوبی برای جایگزین‌های قبلی باشند، انجام داد تا از تاثیر تحریم‌ها کاسته شود.