طاهره معمولی کارگر     

تاریخچه نامگذاری روز جهانی محیط زیست به سال ۱۹۷۲ یعنی ۵۰ سال پیش برمی گردد. در آن سال برای اولین بار سازمان ملل متحد کنفرانسی را با موضوع انسان و محیط زیست در شهر استکهلم سوئد برگزار کرد.
همزمان با برپایی این کنفرانس، مجمع عمومی سازمان ملل قطعنامه‌ای راتصویب کرد که منجر به تشکیل UNEP (برنامه محیط زیست سازمان ملل) شد.
شعار امسال روز جهانی محیط زیست، پیام محوری «نهضت ملی کاهش آلودگی‌های پلاستیکی» می باشد.
بسیاری از زباله هایی که چهره طبیعت اطرافمان را آلوده کرده اند، پلاستیک هایی هستند که برای حمل نیازهای روزانه ای خریداری و از فروشندگان دریافت می نماییم و البته سرنوشت همه آن ها زباله شدن پلاستیک هایی است که شاید نتوان حذف‌شان کرد، اما می شود از حجم‌شان کاست.
اساسا پلاستیک ها در خدمت بشر هستند و برای رفع مشکلات بشر ساخته شده اند، اما الگوهای غلط مصرف پلاستیک پس از بلااستفاده بودن پلاستیک هاست، که محیط زیست را دچار آشفتگی می کند.
زندگی مدرن علاوه بر رفاهی که برای انسان به همراه دارد، در کل ضررهای جبران ناپذیری را نصیب او می کند. کیسه های پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف نیز در این مورد مصداق دارند.
پلاستیک ها در طبیعت تجزیه نمی شوند، به نوعی می توان گفت پلاستیک قاتل طبیعت است، زیرا پس از تجزیه آن هم یعنی با گذر 250 تا 500 سال به ذرات ریز تبدیل و در خاک وارد منابع خاکی و در آب وارد بافت ماهیان و دیگر جانداران و در نهایت وارد چرخه غذایی انسان می شود که در طولانی مدت، سلامت انسان و سایر جانداران را به خطر می اندازد. 
متاسفانه ایران از جمله کشورهایی است که مصرف سرانه پلاستیک در آن بسیار بالاست. بر اساس تحقیقات انجام شده، تنها در ایران سالانه حجم بسیار بالایی پلاستیک مصرف می شود و بیشتر این پلاستیک ها نیز از جنس بادوام هستند و صدها سال طول می کشد تا به خودی خود تجزیه شوند.
کیسه های پلاستیکی به دلیل مصرف روزانه و عمومی شان، یک بار مصرف هستند و به سرعت تبدیل به زباله هایی می شوند که گاه غیر قابل بازیافت بوده و مشکلات محیط زیستی فراوانی را به بار می آورند.
پیش بینی می شود محیط زیست در آینده به سختی بتواند جان سالم از آلودگی های پلاستیکی به در برد.

همه ما در برابر زمین مسئولیم و باید تا جایی که در توان داریم برای محافظت از محیط زیست تلاش کنیم. برای آن که آسیب های پلاستیک به محیط زیست را به حداقل برسانیم، لازم نیست اقداماتی دشوار و طاقت فرسا انجام دهیم، بلکه با چند اقدام ساده و اصلاح سبک زندگی می توانیم زمین را به جای بهتری برای زندگی تبدیل کنیم.
به عنوان مثال می توان از کارهایی به نظر کوچک ولی در اساس بسیار بزرگ شروع کرد از جمله موارد چون تفکیک زباله از مبدا، اصلاح الگوی مصرف، عدم استفاده از اقلام پلاستیکی یکبار مصرف، استفاده از بسته های سازگار با محیط زیست، استفاده از محصولات پایدار، استفاده از کیسه های پارچه ای جهت خرید لوازم مورد نیاز، اصلاح در روش شست و شوی لباس‌ها (یعنی خریداری شوینده های که در بطری و گالن های بزرگتری به فروش می رسند) ، حذف وسایل اضافی در زمان سفارش غذا، خرید فله ای حبوبات، ادویه جات و سایر وسایل مواد غذایی، خرید از تولیدکنندگان سبز و حمایت از این کسب و کارها، شرکت در فعالیت های داوطلبانه پاکسازی محیط زیست و .... را می توان نام برد که با انجام این امور کمک شایان توجهی به محیط زیست خواهیم نمود.
تخریب محیط زیست، خیانت به نسل های آینده است، بیاییم حرمت حیات را پاس بداریم و در حفظ آن کوشا باشیم سرسبزی و طراوت را به طبیعت و شاداب و نشاط را به خودمان هدیه دهیم.
در هفته محیط زیست امسال نیز می توان با یادآوری این موضوع بسیار مهم یعنی «نهضت ملی کاهش آلودگی های پلاستیکی» که باید در تمام سال رعایت شود، با نمایش رسانه‌ای وضعیت بحرانی محیط زیست در جهان، ایجاد حساسیت برای اجرای مسئولیت اجتماعی و لزوم همیاری و مشارکت همگان جهت حل این معضل جهانی، تبدیل فرهنگ محیط زیستی به معارف عمومی در میان اقشار مختلف مردم و مسئولان و ارتقای فرهنگ عمومی همچنین آشنایی عموم مردم با اهداف، دیدگاه‌ها، سیاست‌ها، برنامه‌ها و ماموریت‌های سازمان حفاظت محیط زیست به اهداف مهم حفاظت از محیط زیست، کمک نمود.