تناقضگوییهای وزیر راه درباره سامانه ملی املاک و اسکان
وزیر راه و شهرسازی بارها بر عدم واگذاری اطلاعات موجود در سازمان ثبت اسناد به سامانه املاک و اسکان تاکید کرده؛ اما همزمان بر واگذاری آن به سازمان امور مالیاتی هم تاکید دارد. جای سوال است که آیا یک سامانه خالی میتواند پایه اطلاعاتی مناسبی برای اجرای قانون باشد.

به گزارش گسترش تولید و تجارت، محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی، هفته گذشته در یک برنامه تلویزیونی در اظهار نظری دلگرمکننده در خصوص سامانه املاک و اسکان کشور گفت: « ما به تکلیف قانونی خود در خصوص طراحی سامانه جامع املاک و اسکان جامه عمل پوشاندیم و با یک متدولوژی متفاوت، این سامانه را طراحی و در اختیار سازمان امور مالیاتی قرار دادیم». وی در ادامه افزود: «این سازمان میتواند با توجه به بانک دادهای که در اختیارش قرار دادهایم و با تحرک خود، خانههای خالی را شناسایی کند و قبض مالیات را برای واحدهای خالی بفرستد. این اقدام باعث میشود که مالکان این واحدها یا نسبت به فروش این واحدها اقدام کنند و یا واحدها را از طریق اجاره واگذار کنند».
سازمان امور مالیاتی: سامانه املاک و اسکان تحویل داده نشده است
اظهار نظر وزیر راه و شهرسازی درحالی بود که ۴ اردیبهشت ۹۹، امید علی پارسا، معاون وزیر امور اقتصادی و دارایی و رئیس کل سازمان امور مالیاتی با بیان اینکه مالیات بر خانههای خالی به عنوان یک پایه مالیاتی جدید محسوب میشود، گفته بود: «سامانه ملی املاک و اسکان هنوز در اختیار این سازمان قرار نگرفته است».
معاون وزیر راه: سامانه املاک و اسکان خرداد تکمیل خواهد شد
فروردین ماه امسال، نیز محمود محمودزاده معاون مسکن و ساختمان وزارت راه و شهرسازی نیز اعلام کرده بود، سامانه ملی املاک و اسکان کشور خرداد ماه ۹۹ تکمیل خواهد شد. این موضوع نشان دهنده آن است، سامانه مذکور همچنان با مشکل فقدان اطلاعات دقیق ملکی اشخاص حقوقی و حقیقی دست و پنجه نرم میکند و صحبتهای وزیر راه و شهرسازی و همچنین رونماییهای گذشته، صرفاً حرف و رونمایی از نرم افزار سامانه اسکان بوده است.
بلاتکلیفی ۵ ساله سامانه ملی املاک و اسکان کشور
تیرماه ۹۴، ماده ۱۶۹ اصلاح مالیاتهای مکرر به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و در مرداد ماه ۹۴ به وزارت امور اقتصادی و دارایی ابلاغ شد. به دنبال آن وزارت راه و شهرسازی موظف گردید که ظرف شش ماه «سامانه ملی املاک و اسکان کشور» را راهاندازی کند تا مشکلی برای شناسایی خانههای خالی وجود نداشته باشد و با اخذ مالیات بر خانههای خالی امکان احتکار مسکن توسط دلالان و سوداگران از بین برود.
درحال حاضر ۵ سال از تصویب این قانون میگذرد و وزارت راه و شهرسازی هر بار بهانههای مختلفی برای عدم راهاندازی آن میآورد. این موضوع ضمن اینکه توانسته بازار مسکن را جولانگاه سوداگران قرار دهد با سرمایهای کردن این کالا، قدرت خرید مسکن مردم را طی دو سال گذشته به حداقل رسانده است.
تناقض گوییهای وزیر راهوشهرسازی درباره سامانه ملی املاک
متاسفانه وزیر راه و شهرسازی بارها بر عدم واگذاری اطلاعات موجود در سازمان ثبت اسناد به سامانه املاک و اسکان تاکید کرده؛ اما همزمان بر واگذاری آن به سازمان امور مالیاتی هم تاکید دارد. جای سوال است که آیا یک سامانه خالی میتواند پایه اطلاعاتی مناسبی برای اجرای قانون باشد. درهمین راستا میتوان گفت، مشخص نیست آیا وزیر راه و شهرسازی از اطلاعات سامانه اسکان خبر دارد یا نه؟
۲۵۰ میلیارد دلار سرمایه راکد در کشور
بخش زمین و مسکن از حوزههایی به شمار میرود که با کمترین خطر دارای بیشترین نرخ بازگشت سرمایه است به همین دلیل این حوزه استعداد بالایی برای پذیرش فعالیتهای سوداگرانه دارد. بهطوریکه طبق اعلام مرکز آمار، ۷۰ درصد از تقاضاهای مسکن کشورمان، تقاضاهایی غیرمصرفی و سرمایهای است. بررسی آمار نیز نشان از رشد سالانه تعداد خانههای خالی دارد. بنابر سرشماری نفوس و مسکن تعداد واحدهای مسکونی خالی کشور از حدود ۶۵۰ هزار واحد در سال ۸۵ به ۱.۶ میلیون واحد در سال ۹۰ و همچنین ۲.۵۸ میلیون واحد در سال ۹۵ رسیده که معادل ۲۵۰ میلیارد دلار سرمایهی راکد است.
مالیات ابزاری برای عرضه خانه های خالی به بازار
درحال حاضر قیمت خرید یک خانه ۵۰ متری در جنوب شهر تهران ۲۱ برابر سطح درآمد سالانه یک خانوار است. ازجمله مهمترین دلایل این موضوع افزایش قیمت خانه به دلیل کاهش و عدم عرضه مسکن به بازار فروش است. به دلیل عدم وجود ابزارهای مالیاتی، متاسفانه سوداگران با هدف افزایش قیمت مسکن از عرضه آن به بازار فروش خودداری میکنند. این موضوع در کشورهای دنیا به هیچ عنوان مرسوم نیست و کسی تمایل به داشتن خانه دوم و عدم عرضه آن به بازار ندارد. چراکه داشتن خانه دوم هزینههای زیادی را به واسطه برنامهریزیهای مالیاتی دولت، متحمل آنها میکند.
منبع:عیارآنلاین